Droga Mleczna nad Tatrami to kadr, który chodził mi po głowie przez wiele lat, jednak dopiero w sierpniu 2020 wszystkie czynniki złożyły się w całość, a ja mogłem uchwycić go w rzeczywistości. Poniżej poznacie całą historię, jak również i wszystkie aspekty tego zdjęcia oraz to dlaczego jego wykonanie było takie trudne.
Historia zdjęcia
Początkowy plan zakładał sfotografowanie centrum Drogi Mlecznej w panoramicznej mozaice za pomocą obiektywu 135 mm złożonej z 16-20 kadrów, tak by uzyskać poziomy kadr w proporcjach około 2 na 3 w poziomie od Saturna z lewej aż po Skorpiona i cały kompleks mgławic Rho po prawej. W tym celu chciałem wykorzystać całą noc astronomiczną (blisko 6 godzin), by finalnie sfotografować około 30-35 paneli z pierwszym planem i uzyskać ogromną rozdzielczość ponad 0,5 gigapiksela.
Niecodzienna technika
Używanie dłuższych ogniskowych daje nam możliwość zwiększenia ilości światła (sygnału), na jednostkę powierzchni, co finalnie przekłada się na zdecydowanie większy detal oraz lepszy stosunek sygnału do szumu. Ponadto zmniejszając zdjęcie w dół (rozdzielczość), jesteśmy w stanie dodatkowo zredukować szum i uzyskać większą ostrość. Dłuższa ogniskowa daje również zdecydowanie inną powierzchnię rzutowania gwiazd na matrycę, co przekłada się na ich wygląd i brak konieczności ich późniejszego sztucznego zmniejszania w postprodukcji.
Co w tym takiego trudnego?
Cóż, nocne niebo na 135 mm na FF wygląda niczym piasek na plaży, czyli identycznie w każdym miejscu. Ręczne kadrowanie (patrzenie się okiem w wizjer), tak by złożyć zakładki w kolejnych rzędach, gdzie na każdy rząd składało się 5 paneli, a na każdy panel wykonywałem po 6 ekspozycji do stacku, stanowi naprawdę trudne zadanie. Ponadto należy uwzględnić przesuwanie się nieba względem pierwszego planu, gdzie Droga Mleczna w sierpniu znajduje się już za południkiem zero na sferze niebieskiej, czego konsekwencją jest jej szybkie chowanie się za horyzont. Dodatkowo takie mozaikowanie nocnego nieba nisko nad horyzontem (szczególnie w naszych szerokościach geograficznych gdzie panuje spora wilgoć, zanieczyszczenie światłem, niestabilność atmosfery) sprawia, że kolejne panele bardzo różnią się między sobą jasnością tła i kontrastem spowodowanym nie tylko zmieniającym się LP, ale również pojawiającym się i znikającym Airglow. Dodatkowo w tej kwestii problematyczne było to, że obiektyw, którego użyłem, generuje sporą niesymetryczną winietę, z którą musiałem sobie poradzić, wykonując flaty tzn. specjalne klatki pozwalające na usunięcie winiety — pociemnienia rogów kadru.
Czy się udało?
Składając kolejne rzędy paneli na komputerze, wyszło na jaw, że niestety pomyliłem się nieznacznie w kadrowaniu i pominąłem około stopnia kątowego zaraz nad gwiazdozbiorem Skorpiona. Ten błąd, który realnie mogłem zobaczyć dopiero na komputerze, kosztował mnie konieczność skadrowania 1/3 zdjęcia po prawej i dla zachowania symetrii 1/3 zdjęcia po lewej. Z planowanych około 500-600 megapikseli zostało zatem „jedynie” 200 co i tak stanowi wynik przynajmniej 5-krotnie większy od standardowego zdjęcia. Do wykonania tego zdjęcia złożyłem łącznie ponad 220 pojedynczych subekspozycji.
Finalnie po skadrowaniu obszarów, które się nie nadawały, powstało zdjęcie o rozdzielczości ponad 180 megapikseli z istnie piorunującym detalem struktur Centrum Drogi Mlecznej, pokazującym obszar na niebie około 25 × 17 stopni kątowych, na których dojrzymy między innymi takie obiekty jak: gromady kuliste: NGC 6624, M28, M22, M19, NGC 6401, NGC 6539, mgławice refleksyjne; M16, M17, M8, M20, gromady otwarte; M24, M25, M6, M23 i wiele innych.
Łącznie na robieniu samego zdjęcia spędziłem całą noc astronomiczną (5,5 godzin) i ponad 10 godzin przy komputerze, żeby poskładać je w całość. Mogę powiedzieć, że to jedno z najdokładniejszych (największej rozdzielczości) zdjęć centrum naszej Galaktyki z tej części Europy.
- Doskonała jakość wydruku wykonanego za pomocą 12 atramentowej drukarki Canon imagePROGRAF Pro4100 gwarantującej maksymalną ostrość kolorów,
- Wysoka odporność na promieniowanie UV i długotrwała trwałość kolorów,
- Profesjonalny papier fotograficzny marki Solution dający gwarancję kontrastowych obrazów i głębokich czerni oraz zapewniający doskonałe przejścia tonalne. Do wyboru papier gładki, satynowy o gramaturze 240 g/m2 (Plakat) oraz papier matowy, mikroporowaty o gramaturze 290 g/m2 (Fine Art.),
- Produkt przyjazny środowisku - wykorzystujemy bezwonne, ekologiczne atramenty LUCIA PRO powstałe na bazie wody,
- Wysyłka wydruku w bezpiecznej kartonowej tubie wielokrotnego użytku. Na każdym etapie powstawania naszych produktów staramy się zachować dbałość o środowisko używając jak najmniejszej ilości plastiku oraz maksymalnie redukując ilość powstających śmieci.
Strona mojej marki Cosmonity jest jedynym miejscem gdzie można nabyć odręcznie sygnowany wydruk tego zdjęcia.
Nasz wydruk to doskonałe dzieło sztuki dla Twojego wnętrza. Poniżej dowiesz się więcej o całym procesie i szczegółach naszych wydruków - Fine Art'cie i Plakacie.
Wizualizacje produktu stanowią jedynie przykładową prezentacją aranżacji naszych wydruków we wnętrzach. Wydruki są dostarczane w postaci arkuszy zwiniętych w rulon w tubie transportowej bez oprawy.
